„Polski dizajn powojenny: miÄ™dzy ludowoÅ›ciÄ…, a nowoczesnoÅ›ciÄ…” – wykÅ‚ad dra Huberta Bilewicza
Ściśle podległe codziennemu życiu dziedziny projektowe postrzegane są przede wszystkim jako użytkowe i cenione są za swą utylitarność oraz powszechność. Dizajn określając otaczającą ikonosferę, definiuje także jej znaczeniowy wymiar: przywołując pożądane idee, ewokując określone nastroje, stosując konkretne znaki czy odwołując się do symboli. Dizajn odgrywa niepoślednią rolę w procesie komunikacji kulturowej: sprzyja identyfikacji, decyduje o kulturowej przynależności, współtworzy poczucie tożsamości indywidualnej, grupowej, narodowej czy politycznej. W tym aspekcie służebna i ściśle pragmatyczna funkcja dizajnu, podległego wymogom celowości, zyskuje wymiar szerszy – uwalnia się i wybija na niepodległość wizualną, kreuje obrazowe narracje, współtworzy opowieści. Przedmioty nie tylko służą, lecz również znaczą; rzeczy przemawiają, budzą asocjacje, generują emocje, wywołują afekty.
Cykl wykładów poświęcony jest narracyjnemu ideowemu potencjałowi polskiego dizajnu oraz jego kulturotwórczej i państwowotwórczej mocy, na przestrzeni ostatniego stulecia.
Mowa będzie o reanimacji polskiego projektowania po wojnie, presjach ideologicznych i determinantach produkcyjnych PRL-u; karierze i długim trwaniu stylu cepeliowskiego oraz poodwilżowych usiłowaniach powrotu do nowoczesności w modnej formule Polskiego New Look.
Wejście bezpłatne